Γιατί είναι σημαντικές οι πρώιμες συγκινησιακές καταγραφές;

Ο ρόλος της αμυγδαλής

Με βάση της αρχές της νευροεπιστήμης, η αμυγδαλή που είναι το κέντρο συναισθημάτων μας στον εγκέφαλο μας είναι ουσιαστική για την αποκωδικοποίηση των συγκινήσεων και των ιδιαίτερων ερεθισμάτων που απειλούν τον εαυτό μας (Δόβελος, 2006).  Ενεργοποιείται με ερεθίσματα και οδηγεί σε αλλαγές στην συμπεριφορά μας αλλά και στο σώμα μας π.χ. σε περίπτωση έντονου φόβου ή άγχους επιφέρει την αντίδραση «Flight or Fight» , στα ελληνικά «Φυγή ή Πάλη» όπου πέρα την συναισθηματική αναστάτωση μπορεί να υπάρξουν αναλόγως της έντασης οργανικές μεταβολές (όπως για παράδειγμα η επιτάχυνση της καρδιακής λειτουργίας, της αναπνοής κ.α.) που έχουν ως στόχο την προετοιμασία του οργανισμού για την απαιτούμενη μυϊκή δραστηριότητα δηλαδή να «παλέψει» ή να «απομακρυνθεί» από το ερέθισμα όπου του προκάλεσε αυτή την δυσφορία.  Όταν βιώνουμε δυσάρεστα συναισθήματα η αμυγδαλή έχει πυροδοτηθεί από κάποιο ερέθισμα, καθώς η αμυγδαλή συνδέει με ελεύθερους συνειρμούς τα στοιχεία του παρόντος με αυτά του παρελθόντος ως συναισθηματική «αποθήκη» προηγούμενων εμπειριών. Η αμυγδαλή καταγράφει ασυνείδητες μνήμες και συναισθηματικές καταγραφές από όταν είμαστε βρέφη, ενώ ο ιππόκαμπος και ο συνειδητός νους αναπτύσσεται αργότερα στην παιδική ηλικία, με αποτέλεσμα αυτές οι μνήμες ή τραυματικά γεγονότα που συνέβησαν στη πρώιμη νηπιακή ή παιδική μας ηλικία να είναι καθαρά ασυνείδητες «συναισθηματικές» μνήμες και λόγω ότι ο ιππόκαμπος δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως μπορεί να μην θυμόμαστε αυτές τις τραυματικές ή δυσφορικές εμπειρίες. Όμως, αυτές συνεχίζουν να προκαλούν συναισθηματικές διαταραχές στην ενήλικη ζωή και συχνά είναι μη προσβάσιμες από το συνειδητό νου μας και εδώ αναλαμβάνει δράση η Βιοθυμική προσέγγιση.